Γιατί η αρθρίτιδα της άρθρωσης του γόνατος είναι επικίνδυνη, γιατί εμφανίζεται και μπορεί να θεραπευτεί;

Οποιοσδήποτε τύπος αρθροπάθειας εμφανίζεται με εκφυλιστικές και δυστροφικές διεργασίες στον αρθρικό ιστό. Η ασθένεια αποκτά πάντα μια χρόνια φύση και δεν θεραπεύεται πλήρως, μπορείτε μόνο να επιβραδύνετε ή να σταματήσετε την πρόοδό της.

Σύμφωνα με το ICD-10, η γοναρθρωσία (βλάβη στις αρθρώσεις του γόνατος) ανήκει στην ομάδα με τον κωδικό "M17". Η έμφαση στη θεραπεία δίνεται στη φαρμακευτική θεραπεία, η χειρουργική επέμβαση χρησιμοποιείται μόνο όταν το μάθημα είναι προχωρημένο.

Τι συμβαίνει με την άρθρωση του γόνατος με αρθροπάθεια;

Η αρθρίτιδα της άρθρωσης του γόνατος συνοδεύεται από εκφυλιστικές και δυστροφικές διαδικασίες, οι οποίες, αν δεν αντιμετωπιστούν, προχωρούν σταθερά. Σε αυτή την περίπτωση, δεν παρατηρούνται φλεγμονώδεις διεργασίες, με εξαίρεση τις σπάνιες περιπτώσεις.

Ο εκφυλισμός και η δυστροφία της άρθρωσης στην αρχή δεν έχει πρακτικά καμία επίδραση στη λειτουργικότητα του γόνατος. Με την πάροδο του χρόνου, αυτές οι διαδικασίες οδηγούν σε παραβίαση της δομής της άρθρωσης, σταματά να "ολισθαίνει", εμφανίζονται εξογκώματα στην επιφάνειά της (λόγω παραμορφωτικών αλλαγών).

Η κυκλοφορία του αίματος μειώνεται, ο τοπικός μεταβολισμός (μεταβολικές διεργασίες) επιδεινώνεται, πράγμα που αυξάνει μόνο το ρυθμό εξέλιξης της νόσου. Η διαδικασία εκφύλισης του υαλικού χόνδρου ξεκινά πολύ γρήγορα, η αραίωση, η διαστρωμάτωσή του και αργότερα η εμφάνιση ρωγμών πάνω του.

Το τελικό αποτέλεσμα της νόσου είναι η πλήρης καταστροφή (καταστροφή) του υαλικού χόνδρου με έκθεση του παρακείμενου οστού. Αλλά το πρόβλημα δεν τελειώνει εκεί: λόγω της έκθεσης του οστού, το τελευταίο αρχίζει να πυκνώνει και εμφανίζονται αναπτύξεις οστών σε αυτό (συχνά με τη μορφή αγκάθων).

Όλα αυτά οδηγούν επίσης σε παραμόρφωση του προσβεβλημένου άκρου, ακολουθούμενη από την καμπυλότητά του. Αυτός είναι ο λόγος που η ασθένεια ονομάζεται επίσης "παραμορφωτική αρθρίτιδα". Με μια ήδη υπάρχουσα παραμόρφωση του άκρου, η ασθένεια δεν μπορεί να θεραπευτεί χωρίς χειρουργική επέμβαση.

Οι λόγοι για την ανάπτυξη της νόσου

Τις περισσότερες φορές, η ανάπτυξη της αρθροπάθειας του γόνατος προηγείται από την εμφάνιση αρκετών προδιαθεσικών παραγόντων. Δεν είναι καθόλου απαραίτητο να υπάρχουν συγγενείς παράγοντες κινδύνου, η ασθένεια πολύ συχνά αναπτύσσεται με επίκτητους παράγοντες (τραύμα, λοίμωξη, φλεγμονή).

Κύριοι λόγοι:

1. Σοβαρές διαταραχές των μεταβολικών / μεταβολικών διεργασιών στο σώμα (τυχόν οξείες ή χρόνιες σοβαρές ασθένειες του θυρεοειδούς αδένα, των επινεφριδίων).
2. Διαταραχές του κυκλοφορικού συστήματος και παρουσία τάσης για τριχοειδή αιμορραγία (λόγω της ευθραυστότητάς τους).
3. Υπερβολικό βάρος (στάδιο παχυσαρκίας II-III) με σοβαρή αύξηση του φορτίου στο μυοσκελετικό σύστημα στο σύνολό του.
4. Τραυματισμός των αρθρώσεων του γόνατος (συμπεριλαμβανομένων άμεσων τραυματισμών, διεισδυτικών πληγών, ρήξεις των συνδέσμων, τραυματισμοί των μηνίσκων, κατάγματα, εξάρθρωση και υποπροσαρμογές, ρωγμές).
5. Φλεγμονώδεις παθολογίες που υπέστησαν στο πρόσφατο παρελθόν (κυρίως αρθρίτιδα ή ρευματισμοί).
6. Υπερβολική σωματική δραστηριότητα (η ομάδα κινδύνου περιλαμβάνει αθλητές, γυμναστές, άτομα που παίζουν τένις, ποδόσφαιρο, μπάσκετ).
7. Οι συνέπειες ενός μακροχρόνιου, κακώς θεραπευμένου τραυματισμού στο γόνατο.
8. Συγγενείς ανωμαλίες και ανωμαλίες στη δομή των αρθρικών ιστών, κληρονομικοί παράγοντες κινδύνου (γενετικές μεταλλάξεις).

Υπάρχει άμεση σύνδεση μεταξύ της αιτίας και της σοβαρότητας της αρθρίτιδας. Εάν η αιτία είναι μεταβολικές διαταραχές ή σοβαροί τραυματισμοί, η πρόγνωση είναι χειρότερη από ό, τι στην περίπτωση ανάπτυξης αρθρίτιδας στο πλαίσιο υπερφόρτωσης των αρθρώσεων ή δυστροφικών αλλαγών που σχετίζονται με την ηλικία.

Στατιστικά περιστατικών

Στατιστικά, η αρθρίτιδα της άρθρωσης του γόνατος είναι πολύ συχνή · καταλαμβάνει μία από τις κορυφαίες θέσεις μεταξύ όλων των μορφών αρθρίτιδας γενικά. Περίπου το 20% των ασθενών που κάνουν αίτηση σε εξειδικευμένα ιατρικά ιδρύματα πάσχουν από γοναρθρίτιδα.

Αν λάβουμε υπόψη όλες τις ασθένειες των αρθρώσεων του γόνατος, τότε μεταξύ αυτών το μερίδιο της αρθρίτιδας πέφτει στο περίπου 53% των περιπτώσεων. Πρόσφατα, έχει αυξηθεί ο αριθμός των περιπτώσεων γοναρθρίτιδας στον πληθυσμό, ειδικά στις ανεπτυγμένες χώρες.

Αυτό συνδέεται με την αύξηση του μέσου προσδόκιμου ζωής (όσο μεγαλύτερο είναι ένα άτομο, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος αυτής της μορφής αρθρίτιδας) και με την επικράτηση ενός καθιστικού τρόπου ζωής. Και αυτό είναι πραγματικά ένα πρόβλημα, αφού οι γιατροί δεν είναι ακόμη σε θέση να θεραπεύσουν πλήρως τη γοναρθροπάθεια.

Γιατί η γοναρθροπάθεια είναι επικίνδυνη;

Ο κύριος κίνδυνος της γοναρθρίτιδας είναι η αναπηρία λόγω της ανάπτυξης επιπλοκών που δεν υπόκεινται στη συντηρητική θεραπεία. Πρώτα απ 'όλα, πρόκειται για παραμόρφωση της άρθρωσης και του οστού του προσβεβλημένου άκρου. Η αναπηρία είναι δυνατή ήδη στο τρίτο στάδιο της νόσου.

Ο δεύτερος κίνδυνος είναι η ανάπτυξη χρόνιου έντονου πόνου, ο οποίος μπορεί να διαταράξει τον ασθενή τόσο πολύ που δεν θα μπορεί να κοιμηθεί κανονικά. Η συνεχής αφύπνιση λόγω πόνου στο γόνατο είναι ένα από τα πιο κοινά προβλήματα του σταδίου 3-4 της γοναρθρίτιδας.

Θανατηφόρες συνέπειες ακριβώς λόγω γοναρθρίτιδας δεν προκύπτουν. Θεωρητικά, θα μπορούσε να προκληθεί σοβαρός τραυματισμός λόγω απότομου μπλοκαρίσματος της άρθρωσης. Αυτό είναι το λεγόμενο σύμπτωμα αποκλεισμού των αρθρώσεων, το οποίο παρατηρείται συχνότερα σε 3-4 στάδια της νόσου.

Ο βαθμός γοναρθρίτιδας και η διαφορά μεταξύ τους

Η νόσος χωρίζεται σε τέσσερα στάδια, τα οποία διαφέρουν ως προς τη σοβαρότητα της πορείας, τη σοβαρότητα και τον αριθμό των συμπτωμάτων και την τελική πρόγνωση. Επίσης, κάθε στάδιο αρθρίτιδας αντιμετωπίζεται με έναν ειδικό τρόπο (αν και οι διαφορές στα θεραπευτικά σχήματα μπορεί να φαίνονται μικρές σε έναν μη γιατρό).

Ο βαθμός της γοναρθρίτιδας:

• πρώτος βαθμός: η ασθένεια πρακτικά δεν εκδηλώνεται με κανέναν τρόπο, είναι δυνατή μόνο μικρή ενόχληση, αλλά γενικά ο ασθενής αισθάνεται καλά και ως εκ τούτου είναι πολύ προβληματικό να διαγνωστεί η ασθένεια στο πρώτο στάδιο.
• δεύτερος βαθμός: εμφανίζονται σοβαρές οδυνηρές αισθήσεις, ειδικά μετά από μεγάλο περπάτημα ή όρθια στάση. αναπτύσσεται μια χαρακτηριστική κρίση κατά τη διάρκεια της σωματικής δραστηριότητας, μπορεί ήδη να ξεκινήσει η διαδικασία ατροφίας του τετρακέφαλου μηριαίου μυός.
• τρίτος βαθμός: οι πόνοι γίνονται ενοχλητικοί, ενοχλούν συνεχώς τον ασθενή, εμφανίζονται έντονες παραμορφωτικές αλλαγές στην άρθρωση, ζεσταίνεται στην αφή, το κανονικό περπάτημα ή ακόμα περισσότερο το τρέξιμο είναι αδύνατο.
• τέταρτος βαθμός: είναι πολύ δύσκολο με σοβαρές παραμορφώσεις της άρθρωσης και συνεχή πόνο που δεν επιτρέπει καν στον ασθενή να κοιμηθεί. οι δυσλειτουργίες των αρθρώσεων είναι τόσο έντονες που είναι δυνατή η αγκύλωση (πλήρης ακινητοποίηση της προσβεβλημένης άρθρωσης).

Οι δύο πρώτοι βαθμοί γοναρθρότητας θεωρούνται υπό όρους ευνοϊκοί, καθώς πρακτικά δεν παρεμβαίνουν στην κανονική ζωή ενός ατόμου. Τα δύο τελευταία στάδια είναι πολύ σοβαρά και οδηγούν σε αναπηρία.

Συμπτώματα γοναρθρίτιδας σε διαφορετικά στάδια

Η κλινική εικόνα της γοναρθρίτιδας εξαρτάται από το στάδιο της νόσου. Στο πρώτο στάδιο, μπορεί να μην υπάρχουν συμπτώματα, ενώ στο τέταρτο στάδιο είναι πολύ έντονα και δεν παύουν να ενοχλούν τον ασθενή ακόμη και υπό ισχυρή φαρμακευτική θεραπεία.

Στάδιο 1 συμπτώματα:

1. Ελαφρά δυσφορία ή πόνος με έντονο στρες στην άρθρωση.
2. Ελάχιστα αισθητή κρίση.
3. Μικρή αύξηση του μεγέθους της άρθρωσης.

Στάδιο 2 συμπτώματα:

• πόνος μέτριας έντασης, που συνήθως εμφανίζεται με περίοδο παροξύνσεων και ύφεσης.
• η άρθρωση γίνεται ζεστή στην αφή.
• είναι δυνατή η ερυθρότητα του δέρματος πάνω από την προσβεβλημένη άρθρωση.
• μέτριες δυσλειτουργίες του γόνατος (το περπάτημα και το τρέξιμο είναι ακόμα δυνατό, αλλά με κάποια δυσκολία).
• αυξημένος πόνος το πρωί και μετά από μακρά παραμονή σε όρθια θέση.

Στάδιο 3 συμπτώματα:

• σοβαροί πόνοι που ενοχλούν τον ασθενή όλο το εικοσιτετράωρο, αλλά κατά τη διάρκεια περιόδων έξαρσης (πυροδοτούν έξαρση για κάθε ασθενή), ο πόνος εντείνεται αρκετές φορές.
• ορατές παραμορφωτικές αλλαγές στο γόνατο, αύξηση του μεγέθους του.
• η προσβεβλημένη άρθρωση ζεσταίνεται κατά την ψηλάφηση.
• η κανονική κίνηση είναι αδύνατη λόγω μερικής ακινητοποίησης της άρθρωσης.
• πιθανώς καμπυλότητα του κάτω ποδιού.

Στάδιο 4 συμπτώματα:

• οι πόνοι γίνονται ενοχλητικοί, δεν επιτρέπουν στον ασθενή να κάνει καθημερινά πράγματα (συμπεριλαμβανομένων των πνευματικών, καθώς ο πόνος επηρεάζει τις γνωστικές λειτουργίες).
• η εμφάνιση της αρθρίτιδας λόγω της συσσώρευσης συλλογής στην κοιλότητα του χόνδρου του γόνατος.
• τώρα οι παραμορφωτικές αλλαγές είναι ήδη σαφώς ορατές όχι μόνο στην άρθρωση, αλλά και στο άκρο στο σύνολό της.
• αίσθημα διακύμανσης στην ψηλάφηση της επιγονατίδας και των γύρω ιστών.
• σχεδόν πλήρης ή ακόμη και πλήρης ακινητοποίηση της άρθρωσης του γόνατος (σε αυτή την περίπτωση, μόνο η χειρουργική επέμβαση θα βοηθήσει στην αποκατάσταση της λειτουργικότητας του άκρου).

Εάν δεν είναι δυνατόν να εξαλειφθεί ή να μειωθεί σημαντικά ο πόνος σε 3-4 στάδια αρθρίτιδας, οι γιατροί καταφεύγουν σε αναλγητικούς αποκλεισμούς, αλλά οι αποφράξεις δεν μπορούν να γίνουν καθημερινά.

Διαγνωστικά

Η έμφαση στη διάγνωση της αρθρίτιδας του γόνατος είναι στις τεχνικές απεικόνισης, ενώ οι εργαστηριακές εξετάσεις συνήθως δεν δείχνουν τίποτα.

Διαγνωστικές μέθοδοι που χρησιμοποιούνται:

1. Εξέταση από ορθοπεδικό με ψηλάφηση της προσβεβλημένης άρθρωσης, γραμμικές μετρήσεις οστών, αγγειομετρία.
2. Κλινικές εξετάσεις αίματος (ολική και καθίζηση ερυθροκυττάρων / ESR), προσδιορισμός των επιπέδων ινωδογόνου στο αίμα και τα ούρα και, κυρίως, ουρία, καθώς και άλλες βιοχημικές παράμετροι.
3. Ακτινογραφία (αποκαλύπτεται στένωση του αρθρικού χώρου, παραμορφώσεις, σκλήρυνση χόνδρου, συσσώρευση αλάτων και ακόμη και οστεόφυτα οστών).
4. Υπερηχογραφική εξέταση (μόνο για διαφορική διάγνωση).
5. Μαγνητική τομογραφία ή αξονική τομογραφία (η πιο κατατοπιστική, όσον αφορά την απεικόνιση, διαγνωστικές μέθοδοι).

Συνήθως, μια ακτινογραφία είναι αρκετή για να κάνει μια διάγνωση, ειδικά αν η νόσος βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο. Σε σχετικά σπάνιες περιπτώσεις απαιτείται υπολογιστική ή μαγνητική τομογραφία.

Θεραπεία της γοναρθρίτιδας: μέθοδοι

Η θεραπεία της αρθροπάθειας του γόνατος είναι πολύπλοκη, καθώς καμία μέθοδος θεραπείας δεν απομονώνεται από άλλες με καλό αποτέλεσμα (ακόμη και φάρμακα). Η θεραπεία είναι μακρά, μπορεί να διαρκέσει για χρόνια, μερικές φορές συνταγογραφείται ακόμη και για το υπόλοιπο της ζωής σας.

Μέθοδοι θεραπείας που χρησιμοποιούνται:

• φαρμακευτική θεραπεία - η βάση της θεραπείας.
• ασκήσεις φυσιοθεραπείας?
• δίαιτα θεραπεία?
• φυσικοθεραπεία θεραπεία?
• χειρουργική επέμβαση.

Το κύριο πράγμα στη θεραπεία της αρθρίτιδας είναι η συστηματική φύση της διαδικασίας και η αδιαμφισβήτητη τήρηση των συστάσεων του θεράποντος ιατρού. Οι προσπάθειες για ανεξάρτητη θεραπεία της γοναρθρίτιδας, συμπεριλαμβανομένης της αγνόησης της συνταγής του γιατρού, συνήθως καταλήγουν σε αναπηρία.

Θεραπεία άσκησης

Οι ασκήσεις φυσικοθεραπείας είναι οι πλέον κατάλληλες για τη θεραπεία 1-2 σταδίων αρθρίτιδας των αρθρώσεων του γόνατος. Σε τέτοια στάδια, αυτή είναι σχεδόν η κύρια μέθοδος θεραπείας, καθώς η φυσική αγωγή μπορεί να επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου και να εξαλείψει τα περισσότερα από τα συμπτώματα.

Ωστόσο, δεν υπάρχει ιδιαίτερη αίσθηση από την κλασική φυσική αγωγή, μπορεί επίσης να είναι επιβλαβής. Ως εκ τούτου, ο ασθενής συνταγογραφείται με ειδικές ασκήσεις και μεμονωμένα (αφού η γοναρθρίτιδα μπορεί να προχωρήσει διαφορετικά σε μεμονωμένους ασθενείς).

Δεν υπάρχει χρονικό πλαίσιο για θεραπεία με μεθόδους θεραπείας άσκησης - ιδανικά, θα πρέπει να ασχοληθείτε με τις προδιαγεγραμμένες ασκήσεις για τη ζωή, από καιρό σε καιρό να επισκέπτεστε έναν γιατρό για δυναμική παρακολούθηση της άρθρωσης. Είναι πολύ χρήσιμο να συνδυάσετε τη θεραπεία άσκησης με ασκήσεις στην πισίνα (εκεί το φορτίο στις αρθρώσεις είναι πολύ μικρότερο).

Διατροφή

Αν και η διατροφική διόρθωση μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη, δεν είναι υποχρεωτική μέθοδος θεραπείας. Μόνο στο 40% των περιπτώσεων, η διατροφική θεραπεία δίνει αξιοσημείωτα αποτελέσματα και συνήθως σε εκείνους τους ανθρώπους στους οποίους η έναρξη της αρθρίτιδας προκλήθηκε από ενδοκρινικές παθολογίες.

Ο ασθενής έχει οδηγίες να εγκαταλείψει τα λιπαρά, τηγανητά, αλμυρά και καπνιστά τρόφιμα. Απαγορεύεται η χρήση αλκοολούχων ποτών, μερικές φορές απαγορεύεται επίσης το κάπνισμα. Ταυτόχρονα, συνταγογραφείται η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων λαχανικών, φρούτων και προϊόντων κρέατος.

Σε αυτή την περίπτωση, τα λουκάνικα, τα λουκάνικα ή τα βίνιερ δεν μπορούν να ονομαστούν προϊόντα κρέατος. Ο ασθενής έχει οδηγίες να καταναλώνει άπαχο κρέας, το βραστό κοτόπουλο είναι ιδιαίτερα χρήσιμο (λόγω της σχετικά χαμηλής περιεκτικότητας σε θερμίδες και της υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνες).

Φυσιοθεραπεία

Οι διαδικασίες φυσικοθεραπείας είναι χρήσιμες μόνο όσον αφορά την ανακούφιση των συμπτωμάτων της αρθροπάθειας, αλλά δεν επηρεάζουν άμεσα τη νόσο. Δηλαδή, είναι αδύνατο να θεραπευτεί ακόμη και το πρώτο στάδιο της αρθροπάθειας με τη βοήθεια φυσικοθεραπείας, ό, τι και να λένε κάποιοι «ειδικοί» εκεί.

Η φυσικοθεραπεία είναι καλή για την ανακούφιση του πόνου, αλλά μόνο εάν είναι ήπια. Με έντονο πόνο (στάδιο 3-4 της αρθροπάθειας), η φυσιοθεραπεία δεν θα βοηθήσει, όπως και τα περισσότερα φάρμακα (ειδικά για στοματική χρήση).

Τα πιο προτιμώμενα για τη θεραπεία της αρθροπάθειας είναι η μαγνητοθεραπεία, η κβαντική θεραπεία, η θεραπεία με λάσπη, ο βελονισμός και η ιριδοθεραπεία (θεραπεία βδέλλας). Οι τεχνικές φυσικοθεραπείας με σοκ απαγορεύονται λόγω της απειλής πρόσθετης βλάβης στις αρθρώσεις.

Λειτουργία

Η χειρουργική επέμβαση απαιτείται μόνο σε 3-4 στάδια της νόσου, όταν οι συντηρητικές μέθοδοι δεν είναι πλέον απαραίτητες. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν διαφορετικοί τύποι διαδικασιών: αποστράγγιση της αρθρικής κοιλότητας, αφαίρεση οστεοφυτών οστών, αντικατάσταση (προσθετική) της άρθρωσης.

Για να αποκατασταθεί η λειτουργικότητα της άρθρωσης, η μεταμόσχευσή της είναι η καλύτερη, αλλά το πρόβλημα είναι ότι πρόκειται για μια πολύ ακριβή διαδικασία. Ως αποτέλεσμα, μόνο το 10-15% των ασθενών μπορεί να αντέξει οικονομικά μια τέτοια επέμβαση. Αλλά ακόμη και με το απαιτούμενο χρηματικό ποσό, δεν είναι πάντα δυνατό να αντικατασταθεί η άρθρωση.

Το γεγονός είναι ότι μια τέτοια διαδικασία αντενδείκνυται σε ασθενείς σε σοβαρή κατάσταση ή σε ασθενείς άνω των 65-70 ετών. Λάβετε υπόψη ότι κάθε χειρουργική επέμβαση στο γόνατο έχει τους δικούς της κινδύνους επιπλοκών (ακόμη και θανατηφόρες επιπλοκές είναι πιθανές, αλλά είναι πολύ σπάνιες).

φαρμακευτική αγωγή

Μαζί με τις φυσιοθεραπευτικές ασκήσεις αποτελούν τη βάση της θεραπείας και το υποχρεωτικό συστατικό της. Εάν άλλες διαδικασίες δεν μπορούν ακόμη να χρησιμοποιηθούν, τότε είναι αδύνατο να γίνει χωρίς φαρμακευτική θεραπεία σε συνδυασμό με θεραπεία άσκησης (η παραδοσιακή ιατρική δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη φαρμακευτική θεραπεία).

Ο ασθενής συνταγογραφείται αναλγητικά (με έντονο πόνο - αποκλεισμό), αποσυμφορητικά, μυοχαλαρωτικά, αντιισταμινικά. Συχνά συνταγογραφούνται χονδροπροστατευτικά, είναι δυνατές ενέσεις υαλουρονικού οξέος (αντικαθιστώντας τη φυσιολογική λίπανση των αρθρώσεων).

Τα φάρμακα μπορούν πραγματικά να επηρεάσουν τη νόσο μόνο στα στάδια 1-2 της αρθρίτιδας. Σε 3-4 στάδια της νόσου, η φαρμακευτική θεραπεία παίζει μόνο το ρόλο ενός τρόπου αντιμετώπισης των συμπτωμάτων, ενώ παρά μόνο μια επέμβαση δεν μπορεί να επηρεάσει τη νόσο.

Οι αποχρώσεις της θεραπείας στο στάδιο της έξαρσης και στην ύφεση

Οι προσεγγίσεις για τη θεραπεία της αρθρίτιδας του γόνατος κατά την έξαρση και την ύφεση είναι κάπως διαφορετικές. Στο στάδιο της έξαρσης, χρησιμοποιείται επιθετική θεραπεία, που αποσκοπεί στην ταχύτερη δυνατή αποκατάσταση της λειτουργίας των αρθρώσεων και την εξάλειψη των συμπτωμάτων.

Ο πόνος φτάνει στο αποκορύφωμά του ακριβώς στο στάδιο της επιδείνωσης της νόσου, επομένως, σε τέτοιες περιπτώσεις, μπορούν να συνταγογραφηθούν αποκλεισμοί φαρμάκων.

Μπορεί να συνταγογραφηθούν μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Παρά το γεγονός ότι η αρθρίτιδα συνήθως προχωρά χωρίς φλεγμονή, μπορεί να εμφανιστεί στο οξύ στάδιο. Στον ασθενή συνταγογραφείται ξεκούραση στο κρεβάτι, ελάχιστο στρες στην προσβεβλημένη άρθρωση και αποφυγή υπερθέρμανσης του άκρου.

Αντίθετα, στο στάδιο της ύφεσης, συνταγογραφούνται φυσικές ασκήσεις και γενικά, προβλέπεται αύξηση της φυσικής δραστηριότητας. Ο λόγος είναι ότι είναι στο στάδιο της ύφεσης που είναι δυνατό το φυσιολογικό περπάτημα, καθώς η λειτουργία της άρθρωσης βελτιώνεται και ο πόνος είναι συνήθως μέτριας έντασης.

Είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθεί επιδέξια η ύφεση - αυτή είναι η περίοδος κατά την οποία είναι δυνατές οι τάξεις στις πισίνες, τα μαθήματα με έναν θεραπευτή αποκατάστασης και οι προσπάθειες αποκατάστασης της λειτουργικότητας της άρθρωσης. Δεν μπορείτε να κάνετε χωρίς φάρμακα σε αυτό το στάδιο.

Τις περισσότερες φορές, συνταγογραφούνται χονδροπροστατευτικά, στοματικά αναλγητικά (κατά την κρίση του ασθενούς, αφού εάν ο πόνος είναι ελάχιστα αισθητός, δεν χρειάζεται να τα πάρετε). Μπορούν να συνταγογραφηθούν αλοιφές, γέλες και κρέμες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων με θερμαντικό αποτέλεσμα (το οποίο είναι καλύτερο να μην χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια μιας έξαρσης).

Επιπλέον, μπορεί να συνταγογραφηθεί μασάζ, συμπεριλαμβανομένης της χειρωνακτικής θεραπείας (μόνο εάν η νόσος βρίσκεται στα στάδια 1-2). Με την άδεια του γιατρού, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ειδικές τεχνικές γυμναστικής.

Η ύφεση είναι ο ιδανικός χρόνος για φυσιοθεραπεία, αλλά η επιλογή της συγκεκριμένης φυσιοθεραπείας πρέπει να γίνεται από τον γιατρό και όχι από τον ασθενή. Στο τέλος, εάν είναι απαραίτητο, κατά τη διάρκεια της ύφεσης, μπορούν να γίνουν ενέσεις σκευασμάτων υαλουρονικού οξέος.

Με την έξαρση της αρθροπάθειας, το υαλουρονικό οξύ δεν συνταγογραφείται, καθώς στο φόντο της φλεγμονής, τέτοιες ενέσεις θα οδηγήσουν σε σοβαρές συνέπειες. Λάβετε υπόψη: οι ενέσεις πρέπει να γίνονται μόνο από κατάλληλα καταρτισμένο άτομο.

Οι απλοί γιατροί, και ακόμη περισσότερο το ιατρικό προσωπικό μεσαίου επιπέδου (παραϊατρικοί, νοσηλευτές), δεν επιτρέπεται να κάνουν τέτοιες ενέσεις. Οι αυτο-ενέσεις στην άρθρωση είναι γεμάτες όχι μόνο με αναπηρία, αλλά και με θάνατο (λόγω της απειλής αναφυλακτικού σοκ ή θρόμβου αίματος εάν η βελόνα εισέλθει κατά λάθος στο αγγείο).

Πρόγνωση θεραπείας

Η πρόγνωση για τη θεραπεία της γοναρθρίτιδας διαφέρει ανάλογα με το στάδιο της νόσου και τη γενική υγεία του ασθενούς. Εάν αυτό είναι το στάδιο 1-2 και η θεραπεία ξεκινήσει αμέσως, η πρόγνωση είναι πολύ καλή, ειδικά σε άτομα σε ηλικία εργασίας.

Με το στάδιο αρθρίτιδας 3-4, η πρόγνωση είναι εξαιρετικά κακή, τόσο σε νεαρούς ασθενείς όσο και σε ηλικιωμένους. Αν και έχει παρατηρηθεί ότι οι νέοι ανέχονται την αρθρίτιδα πολύ πιο εύκολα σε τέτοια στάδια, εξακολουθεί να οδηγεί αναπόφευκτα σε αναπηρία.

Ωστόσο, η ύπαρξη σταδίου αρθρίτιδας 3-4 δεν ισοδυναμεί με πρόταση. Στην πραγματικότητα, με τη βοήθεια της χειρουργικής επέμβασης, μπορείτε να προσπαθήσετε να αποκαταστήσετε, αν όχι όλη τη λειτουργικότητα του γόνατος, τότε το μεγαλύτερο μέρος του. Η εμφύτευση τεχνητής άρθρωσης μπορεί να δώσει ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα.

Πρόληψη της αρθρίτιδας της άρθρωσης του γόνατος

Η αρθρίτιδα είναι μια ομάδα ασθενειών που μπορούν να προληφθούν εντελώς ακολουθώντας αρκετά απλά προληπτικά μέτρα. Φυσικά, τέτοια μέτρα δεν εγγυώνται 100% προστασία, αλλά μπορούν να μειώσουν τους κινδύνους ασθένειας (ειδικά σε άτομα που κινδυνεύουν).

Προληπτικά μέτρα:

1. Είναι απαραίτητο να αποφευχθεί η άσκοπη πίεση στις αρθρώσεις (τέτοια φορτία περιλαμβάνουν επαγγελματικά αθλήματα).
2. Ορθολογική διατροφή, με κυριαρχία φρούτων και λαχανικών στην καθημερινή διατροφή.
3. Διατήρηση καλής φυσικής φόρμας, τακτική γυμναστική.
4. Πρόληψη ή εξάλειψη της παχυσαρκίας (περισσότερη μάζα σώματος - περισσότερο άγχος στις αρθρώσεις του σώματος).
5. Προληπτική θεραπεία με χονδροπροστατευτικά μετά την ηλικία των 45 ετών (μόνο μετά από διαβούλευση με γιατρό).
6. Επαρκής ημερήσια πρόσληψη υγρών (περίπου 1, 5 λίτρα νερό την ημέρα), ελαχιστοποιώντας την πρόσληψη αλατιού.

Το κύριο πράγμα είναι να μην το παρακάνετε με τη σωματική δραστηριότητα, καθώς είναι χρήσιμο μόνο με μέτρο (εάν δεν υπάρχει φθορά του μυοσκελετικού συστήματος). Η φυσική αγωγή είναι χρήσιμη, ο αθλητισμός όχι, ειδικά για τις αρθρώσεις και το καρδιαγγειακό σύστημα.